خانه‌ای که در آن قرآن خوانده می‌شود، آن‌چنان نورانی می‌شود که ملائکه از آن استفاده می‌کنند. یعنی انوار این خانه، فوق انوار عالم ملائک می‌شود. حال این کتاب در اختیار ماست؛ انس با این کتاب، تلاوت این کتاب، بخصوص در خلوت و به خصوص با خشوع و تواضع که اصل ادب تلاوت، خشوع باطنی است؛ خشوع باطنی است که مبداء ظهور انوار و حقیقت کتاب در وجود انسان می‌شود. هیچ چیزی به اندازه تواضع و خشوع باطنی، قلب انسان را برای درک و ظهور حقیقت کتاب [الهی] آماده نمی‌کند. بنابراین، انس با این کتاب [قرآن] بخصوص در سحر و در خلوت شب، و بین‌الطلوعین [مبداء تحولات بنیادین در انسان می‌شود]. در روایات آمده است که بیداری در بین‌الطلوعین برای جلب رزق از تلاش‌های دیگر بسیار کارآمدتر است. بیداری در این اوقات و مراقبه در این ساعت از روز، برکت در روز را در پی دارد. یعنی زمینه‌هایی که انسان می‌خواهد تلاش کند و با تلاش آن‌ها را به دست آورد، با توفیق الهی مهیا می‌کند. کسانی که مراقبه‌ی در بین‌الطلوعین را تجربه کرده‌اند، می‌گویند کارهای روزانه‌شان با سهولت و روانی انجام می‌شود. مراقبه بر درک سحر، توفیق نورانیت و زمینه‌ی تحصیل توبه و طهارت انسان را در پی دارد. مراقبه بر بین‌الطلوعین نیز وسعت و برک در روزی انسان را به ارمغان می‌آورد. در روایات وارد شده است که کسی که بین‌ الطلوعین را بخوابد، رزق آن روزش را از دست می‌دهد. اگر چیزی هم به او برسد از رزق دیگران است. یعنی آن روز را مهمان روزی دیگران می‌شود.